Prepozicija k

Wšitcy wěmy, zo je serbšćina wot němčiny wobwliwowana. Wosebje słowoskład je wot toho potrjecheny a zawěsće bychu tež wam, lubi posłucharjo, hnydom někotre přikłady nutř padnyli, pardon, do myslow přišli. Němski wliw wotbłyšćuje so tež na syntaktiskej runinje, to rěka, w sadowych konstrukcijach, hdźež to hnydom njepytnjemy. Na přikład wužiwa so w serbšćinje husto prepozicija k po přikładźe němskeho „zu“. Mamy wězo přikłady, hdźež je wužiwanje serbskeje prepozicije k prawe kaž w sadźe: Zhromadźizna so ke kóncej chila. Ale: Železniska čara so ke kóncej lěta zastaji, derje njeklinči. Druhdy słyšu pola přednoškow, hdyž referent něšto cituje, tutu sadu: Citat ke kóncej. Njedawno hakle móžachmy w nowinach čitać, zo so něšto k přijomnym płaćiznam poskićuje. A němska werbalna konstrukcija, tak mjenowany „Infinitiv mit zu“ kaž w přikładźe: „Da ist etwas zu sehen.“ přełožuje so husto takle: Tam je něšto k widźenju. Lěpje je, hdyž němsku konstrukciju wobeńdźemy, potajkim: Železniska čara so kónc lěta zastaji. Kónc citata. Něšto so za přijomne płaćizny poskićuje. Tam je něšto widźeć. A ja nětko ke kóncej njepřińdu, ale skónču.

A. Pohončowa

temy: gramatika

klučowe słowa: prepozicija, němčina, kalka

hesła: k, zu, Infinitiv mit zu, Ende, zu Ende sein